Ekshibicjonizm „klasyczny” – ten opisywany w książkach uświadamiających, z jakich korzystali nasi dziadkowie – to zjawisko politowania, a nie gejowskiej dumy godne. Oto dewiant, niepotrafiący w normalny sposób zaimponować partnerce pod względem fizycznym, czerpie zastępczą satysfakcję z wywoływania szoku u przypadkowych kobiet. Nasze babki może rzeczywiście piszczały na widok pana rozchylającego w parku lub pod oknami żeńskiego akademika nałożony na gołe ciało prochowiec, ale dzisiejsze dziewczyny mogłyby delikwenta w najlepszym razie wyśmiać, a bardziej prawdopodobne, że by go złapały, dały wycisk i przytrzymały aż do przybycia policji. Ekshibicjoniści pierwszej generacji są więc na wymarciu, nie tylko z powodu wyjścia z mody prochowców.
Słowa „piercing“ używamy w trzech znaczeniach: 1. samego otworu w ciele, 2. zabiegu jego wykonania, 3. elementu metalowego umieszczonego w otworze. Dla wielu gejów piercing jest równie ważny dla ich seksualnego samookreślenia, jak coming out. Jest to oznaka kontroli nad własnym ciałem, daje poczucie panowania nad nim, przez co wzrasta samoocena, a często znikają problemy (np. impotencja) wywołane kompleksem niższości. W krajach prawnie zakazujących tego typu praktyk, zwłaszcza na genitaliach, piercing jest wyrazem buntu, wolności osobistej i seksualnej, co często się łączy z ideałami ruchu wyzwolenia gejów.
Sztuczny nie zawsze znaczy gorszy. Sztuczny miód jest nawet słodszy od naturalnego. To samo można często powiedzieć o kutasie. Czasami przydaje się jakaś odmiana, a czasami natura nie pozostawia nam wyboru, bo nasz własny nie staje, staje pół na pół albo wydaje się – nam lub partnerowi – za krótki i za cienki. Przemysł erotyczny stara się zaradzać tym problemom. Oferta dild, czyli sztucznych chujów, jest na światowym rynku przeogromna, warianty i podwarianty, tworzywa i parametry idą w tysiące. Nawet najogólniejsze przybliżenie tego, co jest do kupienia w Internecie, przekroczyłoby skromne ramy tego artykułu.
Na popularnym forum dyskusyjnym dla posiadaczy oraz miłośników wielkich i sprawnych kutasów pewien zachowujący anonimowość eks-pornoaktor zdradził, że przy rekrutacji do filmów porno producenci biorą pod uwagę następujące parametry w następującej kolejności: rozmiar chuja, ogólną tężyznę, ilość spermy w wytrysku, urodę (twarzy). Napatrzywszy się na ogromne kutasy świetnie zbudowanych i urodziwych facetów, strzelające na ekranach kaskadami spermy, nie wątpimy w prawdziwość tej opinii. I chcielibyśmy być do nich podobni.
Są różne sposoby powiększania męskiej bulwy: od najprostszych, przy pomocy środków zewnętrznych, tzw. excremental (wypychanie skarpetami, stosowanie nakładek przedłużających kutasa, noszenie w slipach z wewnętrzną kieszoną eksponującą chuja) poprzez wewnętrzne (incremental), zmieniające strukturę genitaliów: domosznowe wlewy roztworu NaCl i pompowanie próżniowe kutasa i jaj, aż po profesjonalną chirurgię plastyczną kutasa. Najpopularniejszym sposobem jest pompowanie próżniowe, ma ono setki tysięcy zwolenników na całym świecie i bogatą reprezentację w Internecie.
W naszych rozmowach o facetach często wraca czasownik „rajcować“ i pochodne przymiotniki i imiesłowy: „rajcowny“, „rajcujący“, „podrajcowany“. Brak tylko rzeczownika. A przecież on istnieje!
